فرانکشتاین جوان

من اهل فیلم نیستم. ذهن من، ذهنی کلامی‌ست. حتی نقاطی از زندگی‌م که به سنخی نزدیکتر از سنخ کلمات و مفاهیم فلسفی نیاز دارم، نه سراغ موسیقی، نه سراغ تصویر، که سراغ شعر و ادبیات می‌روم. من با بازتابِ کلمات، بیش از هر سنخ دیگری از بازتاب امور عجینم. امروز صبح را خیلی زودتر از هر روز آغاز کردم، در بوفه ادبیات نشستم و فیلم فرانکشتاین جوان را دیدم. همین ذهن من که بسیار بی‌رحمانه درست در حین تجربه امور، بی‌وقفه شروع به صحبت کردن می‌کند، عجیب خاموش بود. خاموش بود و با تواضع و توأمان سرخوشی کودکانه هنگام کشف امور، با چشمانی تقریبا نیمه‌باز تصاویر را دنبال می‌کرد. تصویرسازی در این فیلم چنان قوی بود که حتی ذهن من را نیز به خاموشی و پیگیری دعوت می‌کرد. حس خوبی دارم از اینکه در یک فیلم توانسته‌م با تصویر چنین ارتباط نزدیکی بگیرم و سنخی از بازتاب، غیر از کلام را تجربه کنم.