گفتم ای دل! پدری کن! نه که این وصف خداست؟

غم سراپای وجودم را گرفته. در قبض شدیدی به سر می‌برم. برایش توضیحی ندارم. سر آن هم ندارم تا شروع به شمردن غصه‌هایم کنم. سر آن هم ندارم تا از آن‌ها حرف بزنم. تا چیزی را روشن کنم. غمگینم. همین. دل‌تنگی و قبض در تمام رگ‌هایم جاریست. می‌دانم که اگر حسد نیرومندترین حس انسانیست، حسی که می‌تواند اراده را در تمامیت خود برانگیزد، غم واقعی‌ترین و انسانی‌ترین حالت انسان است.